Utrechtse organisaties van migranten
Vanaf hun komst naar Utrecht kwamen migranten bij elkaar met hun landgenoten; ze ondersteunden elkaar en vierden gezamenlijk hun nationale feestdagen. 
Eind zestiger, begin zeventiger jaren ontstonden de eerste organisaties van migranten: de Grieken, Spanjaarden en Italianen richtten hun eigen verenigingen op. Er waren algemene verenigingen, maar ook verenigingen met een specifiek doel, zoals dansgroepen en voetbalclubs. De eerste organisaties van Turken en Marokkanen waren specifiek gericht op het oprichten van moskeeën. De politieke situatie in de herkomstlanden speelde ook in Utrecht een rol.
Migrantenorganisaties in de tachtiger jaren
De Migrantenorganisaties in Utrecht konden voor de uitvoering van activiteiten een beroep doen op financiële ondersteuning van het ministerie van CRM, die via de Stichting Buitenlandse werknemers werd verdeeld. 
Uit een financieel overzicht van 1982 blijkt, dat de volgende organisaties subsidie kregen: de Italiaanse Comunita Organizzata Italiana (voorheen CRLI), de Griekse Anagennisis, de Marokkaanse AMMU, de Spaanse verenigingen Miguel Hernandez en El Brillante, de Turkse TDID en de Joegoslavische Vereniging ‘29 Novembar’. Ze kregen bescheiden middelen voor voorlichting, educatie, en recreatieve activiteiten.
Uit interviews met de leden van verschillende organisaties blijkt dat er overeenkomsten, maar ook verschillen waren tussen de doelstellingen en de activiteiten. Anagennisi, Miguel Hernandez en TDID presenteren zich als progressieve democratische arbeidersorganisaties. AMMU is ook progressief, maar legt de nadruk op Marokkaanse gezinnen in Utrecht. Alle verenigingen willen opkomen voor de belangen van hun groep.
Thema’s als onderwijs, huisvesting, hulpverlening, werkgelegenheid zijn bij allen aan de orde. Bij alle verenigingen vinden recreatieve activiteiten plaats. Het aanbod varieert van voetbal, volksdansen, schaken en dammen tot jaarlijkse feesten en excursies. De Griekse en Italiaanse vereniging hebben een eigen bibliotheek met Griekse, respectievelijke Italiaanse boeken. De Joegoslaven en Italianen vertonen regelmatig films uit hun eigen land. El Brillante heeft veel aantrekkingskracht voor jongeren. Op zondagavond wordt er een disco georganiseerd, die druk bezocht wordt door jongeren van allerlei nationaliteiten. De meeste verenigingen organiseren taalcursussen. Bij AMMU is zelfs een eigen boek met taallesmateriaal ontwikkeld. De Italiaanse vereniging heeft een uitgebreid onderwijsaanbod voor volwassenen, waaronder ook cursussen Italiaans voor Nederlandse vrouwen die met Italianen zijn getrouwd. Bijna alle verenigingen geven informatiebladen uit in de eigen taal. Vooral binnen de Spaanse, Griekse, Joegoslavische en Italiaanse verenigingen zijn ook vrouwen actief. Vanaf 1984 ging de financiële middelen voor ondersteuning van de migrantenorganisaties over naar de gemeente Utrecht.
Een aantal van de in dit hoofdstuk beschreven verengingen bestaat nog steeds, maar daarnaast zijn er ook andere organisaties ontstaan, zoals Syphax, een organisatie die de belangen van vooral Amazigh (Berber) behartigt en veel aandacht heeft voor de cultuur van dit volk, het Jongerencentrum ULU, dat een breed scala aan onderwerpen (van voetbal tot Rembrandt) behandelt en het Platform Marokkaanse Jongeren, dat zich vooral op cultureel gebied (toneel/literatuur) profileert. Kortom, organisaties met verschillende doelstellingen en een gevarieerd, eigentijds aanbod aan activiteiten.