Gezinshereniging
Vanaf 1975 komt ook in Utrecht de gezinshereniging op gang. De gastarbeiders uit de pensions moeten op zoek naar zelfstandige woonruimte, willen ze toestemming krijgen van de overheid, om vrouw en kinderen te laten overkomen naar Nederland.
In Utrecht is er in die periode een groot gebrek aan betaalbare huurwoningen. Naast studentenhuisvesting is er ook vanuit Nederlandse jongeren grote vraag naar dezelfde soort huurwoningen.
De wijken Kanaleneiland en Overvecht zijn net gebouwd en dit geeft vanuit de traditionele Utrechtse arbeiderswijken als Zuilen, Ondiep, Lombok, Pijlsweerd veel vertrekkers naar die wijken. Veel van deze leegkomende woningen komen in aanmerking om toegewezen te worden aan buitenlanders.
Maar dat wordt niet in alle buurten gewaardeerd, er vindt weerstand plaats vanuit de oorspronkelijke buurtbewoners. Woningbouwvereniging Juliana zet zich in voor de bouw van nieuwe woningen voor gastarbeiders.
Onder andere het Nomadencomité zet zich in voor betaalbare woningen voor buitenlanders. Zij betalen veel te veel voor een kleine woonruimte. Later zal blijken dat in bepaalde wijken concentraties van buitenlanders ontstaan. De gemeente bevindt zich in een dilemma om hen wel of niet te gaan spreiden over de stad Utrecht. Ook dat zorgt voor weerstand onder de gastarbeiders én Utrechters.
Lees het volledige artikel over gezinshereniging