Gezondheid
De gastarbeiders die in de zestiger jaren met een contract geworven werden, kregen meestal al in eigen land een strenge, vernederende medische keuring. Daarbij werd gelet op lichaamskracht, gebit, ogen en lichamelijke ziektes. Of men psychisch zo’n grote verandering aankon werd niet nagegaan. In Nederland aangekomen, kwamen bedrijfsongevallen regelmatig voor omdat veel arbeiders niet gewend waren met machines te werken en ze de veiligheidsmaatregelen niet begrepen. Het werk was vaak zwaar en ongezond.
Ook maagklachten door het andere eten worden genoemd, naast klachten als heimwee en eenzaamheid en moeite met het sombere, koude Nederlandse klimaat. Doordat vooral jonge mannen geworven werden, die al snel contact maakten met Utrechtse meisjes, kwam in 1964 een stijging van het aantal geslachtsziekten in het nieuws.
De angst voor verspreiding van tuberculose door gastarbeiders die zelf zonder contract /keuring naar Utrecht kwamen, zorgde in 1966 voor een verplicht tuberculose-onderzoek om een verblijfsvergunning te kunnen krijgen. Wie besmet was werd teruggestuurd, wie al ziek was werd hier behandeld. Het consultatiebureau voor tuberculose aan de Nieuwe Gracht 92 zette huisbezoeksters in die vaak het eerste contact van de gezondheidszorg met de arbeiders en hun gezinnen verzorgden.
Taalproblemen
Deden de taalproblemen zich in de eerste jaren vooral voor bij bedrijfsarts en huisarts en in de ziekenhuizen, door de gezinshereniging krijgen ook verloskundigen, consultatiebureaus en schoolartsen hier mee te maken.
Mevrouw Wiene Alma, vanaf 1970 werkzaam bij de Stichting Bijstand Buitenlandse werknemers, vertelt dat gezondheid een steeds belangrijker onderwerp werd in de begeleiding. 
Daarbij moesten de begeleiders eerst zelf meer te weten komen over de extra risico’s op bepaalde ziektes, en de manier waarop men hulp zocht. Zo kwam er in de zeventiger en tachtiger jaren veel rachitis voor bij buitenlandse kinderen, omdat de moeders niet gewend waren extra vitamine AD te geven, wat in een zonnig land ook niet nodig is. Of buitenlandse patiënten gingen zelf direct naar het ziekenhuis, omdat men de functie van de huisarts niet kende in het eigen land.
Op cursus
Om de communicatieproblemen aan te pakken moesten tolken getraind worden en werd er vertaald voorlichtingsmateriaal gemaakt. 
Dit gebeurde vaak in samenwerking met het bureau GVO en met het landelijk Bureau Voorlichting Gezondheid Buitenlanders (BVGB). Er werden voorlichtingsbijeenkomsten gehouden, vooral voor buitenlandse vrouwen/moeders. Er werden cursussen gegeven aan Nederlandse gezondheidswerkers en men probeerde deze kennis en vaardigheden ook in de opleidingen op te nemen.